முன்னுரை

இலங்கையில் 2019 ஏப்ரல் 21ஆம் திகதி, உயிர்த்த ஞாயிறு அன்று இடம்பெற்ற கொடூரமான மற்றும் துன்பியல் தற்கொலைத் தாக்குதலின் பின்னர், இனரீதியான நல்லிணக்கமின்மையின் இடையூறான போக்கைத் தீர்ப்பதற்கு அவசரத் தேவையை உருவாக்கியூள்ளது. வெறுக்கத்தக்க, பகைமையான மற்றும் கெட்ட எண்ணம் என்பவற்றின் பரவூதலின் காரணமாக மரணம், வன்முறை, கோபம், நம்பிக்கையின்மை மற்றும் பயம் என்பவற்றுக்கு காரணமாக அமைந்துள்ளது என்பதோடு அது எமது நாட்டைக் கூறுபடுத்தியதன் விளைவாக எமது நாட்டின் பொருளாதாரத்தையூம் மோசமாகப் பாதித்துள்ளது. இவ்வாறான நிலைமைகளில் அத்தகைய இக்கட்டான நிலைமைக்கு எமது நாடும் மற்றும் எதிர்கால சந்ததிகளும் முழுமையாக மூழ்கடிக்கப்படுவதிலிருந்து பாதுகாப்பதற்கு, மத, இன, சாதி மற்றும் சிவில் வேற்றுமை இனிமேலும் சகித்துக்கொள்ளப்படமாட்டாது மற்றும் அத்தகைய வேற்றுமையான விடயத்தில் ஈடுபடுகின்ற மற்றும் அதனைத் தூண்டுகின்ற விடயங்களில் மும்முறமாக ஈடுபடுகின்ற நபர்களுக்கு பாதிப்புக்கள் இருக்கும் என்பதையூம் உறுதி செய்வதும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும்.

முதலாவதாக எழக்கூடிய வினா என்னவென்றால், இந்தப் பிரச்சினை தொடர்பில் போதிய சட்டம் இலங்கையில் இல்லையா என்பதாகும்?

2007ஆம் ஆண்டின் 56 ஆம் இலக்க சிவில் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் மீதான சர்வதேச உடன்படிக்கைச் சட்டம் (ICCPR Act) இவற்றுக்கிடையில், பாகுபாடு, விரோதம் அல்லது வன்முறையைத் தூண்டுதலை ஏற்படுத்துகின்ற போரைப் பிரச்சாரம் செய்யவோ அல்லது தேசிய இன அல்லது மத வெறுப்பை ஆதரிக்கவோ கூடாது எனக் குறிப்பிடப்படுகின்றது என்ற விடயம் கவனத்தில் கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது. இந்த ஏற்பாட்டை மீறுவதன் காரணமாக குற்றவாளியாகக் காணப்படுகின்ற ஒரு ஆள் மேல் நீதிமன்றத்தினால் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டு பத்து வருடங்களுக்கு மேற்படாத காலத்துக்காக கடுமையான சிறைத் தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டும்.

சமத்துவத்துக்கான உரிமையூம் எமது அரசிலமைப்பில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இனம், மதம், போன்ற அடிப்படையில் எந்தவொரு பிரசையூம் பாரபட்சம் காட்டப்படக் கூடாது என அரசியலமைப்பின் 12(2)ஆம் உறுப்பரை குறிப்பிடுகின்றது. இந்த சட்டவாக்கத்தின் நிலைபேறான தன்மையில் ஏதேனும் எவ்வாறு இருந்த போதும், இலங்கையில் நல்லிணக்கம் என்ற விடயத்தை விசேடமாக குறிப்பிடுகின்ற சட்டம் ஏதும் இல்லையென்பது எமது கருத்தாகும். ஐக்கியம் மற்றும் சகிப்புத் தன்மை என்ற எண்ணக் கருக்கள் சகல பிரசைகள் மத்தியிலும் கட்டியெழுப்பப்பட வேண்டுமாக இருந்த போதும், துரதிர்ஷ்டவசமாக அது தற்போது நடைமுறையில்; இல்லை என்பதோடு, எனவே எத்தகைய சூழ்நிலைகளின் கீழும் வெறுப்பு மற்றும் சகிப்புத் தன்மையின்மை என்பவற்றை ஏற்றுக் கொள்ளப்படமாட்டாது என உத்தரவாதமளிக்கின்ற ஒரு சட்ட வரம்பை தௌpவாகத் தாபித்து உருவாக்குவதற்கு கட்டாயமாக நாம் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டுள்ளோம்.

“பல்வேறு மதங்கள், இனங்கள், சாதிகள் மற்றும் சிவில் குழுக்கள் என்பவற்றுக் கிடையில் பகைமை, வெறுப்பு, கெட்ட எண்ணம் அல்லது விரோதம் போன்ற உணர்வூகளை” ஏற்படுத்துகின்ற தவறொன்றை செய்பவருக்கு தற்போது இலங்கையில் சட்டவாக்கம் ஏதுமில்லை, என்பதோடு எனவேதான் இந்த நல்லிணக்க சட்டம் அத்தகைய வெற்றிடத்தைப் பூர்த்தி செய்யூமென எதிர்பார்க்கப்படுகின்றது.

மேலும், சிவில் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் மீதான சர்வதேச உடன்படிக்கைச் சட்டத்தின் (ICCPR Act) கீழ் வன்முறைகளை தீர்மானிப்பதற்கு (இலங்கை அரசியலமைப்பு சபையால் பரிந்துரைக்கப்பட்டு ஊருவாக்கப்பட்ட தனிப்பட்டவர்கள்) ஒரு சுயாதீன குழுவாக பணியாற்றக் கூடிய ஒரு நல்லிணக்க சபையை உருவாக்குவதற்கு வேண்டுவதனால் குறிப்பிட்ட சட்டத்திலிருந்து நல்லிணக்க சட்டத்தை வேறுபடுத்தி அறியக் கூடியதாக இருக்கும்.

இன்றைய சூழமைவில், வெறுக்கத்தக்க பேச்சு மற்றும் இனவாதம் என்பன அதிகரிப்பது வழக்கமாகி வருவதனால், இந்த நல்லிணக்க சட்டத்தை அறிமுகம் செய்வதன் மூலம் வெறுக்கத்தக்க பேச்சு மற்றும் இனவாதம் என்பவற்றின் சகிப்புத்தன்மையின்மையானது சட்டத்தில் உத்தரவாதமளிக்கப்பட மாட்டாது என்ற தெளிவான செய்தியொன்றை வழங்குமென நாம் நம்புகின்றோம்.

பாரியளவு சேதம் ஏற்கனவே மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது என்பதோடு பொதுவாக இலங்கையின் பொருளாதாரத்தின் மீதும் மற்றும் முழு சமூகத்தின் மீதும் அண்மைய நிகழ்வுகள் ஏற்படுத்தியிருக்கின்ற மிகப் பெரிய தாக்கத்தை யாரும் மறுக்க முடியாது. இத்தகைய சூழ்நிலைகளில், நல்லிணக்க சட்டத்தை சட்டவாக்கம் செய்தலானது எமக்காகவூம் மற்றும் வரக்கூடிய எதிர்கால சந்ததிகளுக்காகவூம் எமது நாட்டை மீள் ஐக்கியமாக்குதல் மற்றும் வலுப்படுத்துதல் என்பவற்றை நோக்கிய முதலாவது படிமுறையாக இருக்குமென நாம் உறுதியாக நம்புகின்றௌம்.